در روز دوشنبه 20 آبان 1398، طبق روال هر جلسه ی کلاس آزمایشگاه، پس از برگزاری کوییز هفتگی، دانش آموزان کلاس 206 در یک فعالیت گروهی، آزمایش ” چگونه آب سخت می شود؟” را تحت نظارت دبیر محترم آزمایشگاه؛ سرکار خانم شعبانی، انجام دادند.
در این آزمایش دانش آموزان با مفهوم سختی آب آشنا می شوند.
آب سخت، آبی است که حاوی نمک‌های معدنی از قبیل ترکیبات بی‌کربنات، یون‌های کلسیم، منیزیم و غیره می باشد.
سختی آب بر دو نوع است: دائمی و موقت.
سختی به‌طور عمده بر اساس دو فلز کلسیم و منیزیم سنجیده می‌شود. به‌طور کلی عوامل سختی آب، کاتیون‌ها می‌باشند. یون‌هایی مثل آلومینیم، آهن، منگنز و روی در سختی آب شرکت می‌کنند ولی کلسیم و منیزیم به مقدار زیاد وجود دارد و کاتیون‌های دیگر یا وجود ندارند یا به مقدار خیلی کم هستند. سختی کل (TH) مجموع مقدار کلسیم (Ca) و منیزیم (Mg) می‌باشد. سختی دائم یا سختی غیرکربناتی (Noncarbonated Hardness) شامل سختی بدون نمک‌های بی کربناتی (مانند کلرید، سولفات و غیره) می‌باشد. سختی موقت یا سختی کربناتی (carbonated Hardness) شامل بی کربنات کلسیم و منیزیم است و از تفاوت سختی کل (TH) و سختی دائم بدست می‌آید.