نارسایی کلیه نوعی اختلال بالینی است و در اثر عامل های بیماری زای گوناگون ، از جمله فشار خون و دیابت ، نفریت گلومرولی ، انسداد شریان کلیوی و نارسایی قلبی ایجاد میشود . نقش ورزش به منظور پیشگیری از بیماری های کلیوی به طور غیر مستقیم و آثار مثبتی که بر فشار خون ، دیابت و جلوگیری از انسداد شریان کلیوی دارد ، تأیید شده است.
بیماران کلیوی به دلیل محدودیت‌هایی که دارند نمی‌توانند به اندازه کافی ورزش کنند و تصور می‌کنند که انجام برنامه ورزشی منظم برای آنها غیر ممکن است.
اگرچه انجام ورزش روی کلیه هایی که دچار نارسایی غیرقابل جبران شده اند،تأثیری ندارد،اما آثار مفیدی روی سلامت قلب و عروق، سیستم اسکلتی-عضلانی،سوخت و ساز و سیستم دفاعی بدن دارد.به هر حال ، سه نکته مهم درباره ورزش در بیماران دیالیزی وجود دارد.
1- امکان افزایش سطح پتاسیم پلاسما پس از ورزش میتواند باعث اختلالات قلبی شود.
2- افزایش فشار خون هنگام ورزش.
3- دهیدراسیون (کم آبی) میتواند عواقب منفی را به دنبال داشته باشد.
به هرحال احتمال هیپرکالمی (افزایش پتاسیم خون)پس از ورزش به ویژه فعالیت های هوازی کم است اما توصیه میشود ، سطح پتاسیم خون بیماران دیالیزی قبل از ورزش کنترل شود.موضوع مهم دیگر ، زمان مناسب برای ورزش است.به طور کلی،شاید روز قبل از دیالیز برای ورزش مناسب نباشد،چون احتمال بی ثباتی بیمار بیشتر است.بنابراین،فعالیت های ورزشی در روز دیالیز و بعد از آن توصیه شده است.
پس فعالیت های هوازی با شدت سبک و متوسط مانند: پیاده روی و دوچرخه سواری(ثابت و متحرک)از فعالیت های هوازی قابل قبولی هستند که افراد دیالیزی میتوانند انجام دهند. مدت تمرین میتواند،از زمان کم شروع شود،سپس به تدریج تا 20 دقیقه در هر جلسه افزایش یابد. نکته های مورد توجه در این تمرینات عبارتند از:
1-از انجام ورزش در ساعتهای گرم روز یا در محیط های گرم اجتناب شود.
2-در صورتی که شخص دچار تنگی نفس،درد قفسه سینه و یا تپش قلب میشود،ورزش قطع شود .
3- قبل ورزش از طبیعی بودن مقدار پتاسیم خون اطمینان حاصل شود.
جمع آوری کننده مطلب: دانش آموز عزیز خانم سیده غزل حسینی کلاس 202
تایید کننده مطلب: دبیر محترم تربیت بدنی؛ سرکار خانم غفوریان